К основному контенту

Առաջադրանք 80


Առաջադրանք 80

Մայրենի
Փխրուն նվերներ (առակ)

Այնպես պատահեց, որ մի ծեր ու իմաստուն մարդ եկավ մի բնակավայր և մնաց այնտեղ ապրելու: Նա սիրում էր երեխաներ և շատ ժամանակ էր անցկացնում նրանց հետ:
Նա սիրում էր նաև նվերներ տալ նրանց սակայն նվիրում էր միայն փխրուն ու նուրբ խախալիքներ: Որքան էլ փորձում էին երեխաները զգույշ խաղալ, միևնույն է խախալիքները շուտ կոտրվում էին, և երեխաները վշտանալով հուզվում և լալիս էին: Անցավ մի որոշ ժամանակ, իմաստունը նորից խաղալիքներ նվիրեց նրանց, բայց այս անգամ ավելի նուրբ ու փխրուն: Մի անգամ ծնողները չդիմացան և այցի եկան նրան.
-Դու իմաստուն մարդ ես և մեր երեխաների համար միայն բարին ես ցանկանում: Բայց ինչու ես դու նրանց այնպիսի խաղալիքներ նվիրում, որոնք ինչքան էլ փորձում են զգույշ խաղալ, միևնույնն է կոտրվում են: Իսկ խախալիքներն այնքան գեղեցիկ են, որ նրանցով չխաղալն անհնարին է:
-Կանցնի ոչ այնքան շատ ժամանակ, ժպտաց ծերունին,և երբ ինչոր մեկը կնվիրի իր սիրտը նրանց, գուցե նրանք սովոր լինեն անգին նվերով վարվել այնպես, որ դրանք երբեք չկոտրվեն:

Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

Ֆնջան պարի Պատմությունը

 Ֆնջան պարը մեծ տարածում է գտել  Ջավախքում ։ «Չորս ոտք», քանի որ կլոր պարերի հիմնական մասի համար ասում են «մի ոտ պար ենք խաղում», եթե ոտքը մեկ անգամ ենք հարվածում, «երկու ոտ ենք խաղում», եթե երկու անգամ ենք հարվածում և այդպես շարունակ։ Երբ շեշտվում է քայլերի զույգ լինելու պայմանը՝ «երկուս գնալ, երկուս դառնալ», ապա պարերը կոչվում են նաև ջուխտ (զույգ) ոտք։ Չորս ոտք պարերը բաժանվում են երկու խմբի՝ թաթի զույգ զարկերով և ոտքը խաղացնելով։ Հենց չորս ոտք պարաձևին էլ պատկանում է «Ֆնջան» պարը՝ գրանցված Ժենյա Խաչատրյանի կողմից։ Պարի անվանումը  թուրքերենից  թարգմանաբար նշանակում ՝ փոքր հախճապակյա բաժակ։ Հոլովակում պարում են  <<Կարին>> ազգագրական պարի և երգգի խումբը:

Վարդան Այգեկցի

Ծնվել է 12 -րդ դարի վերջ և  13 -րդ դարի սկիզբ Հայոց Միջագետքի  Տլուք գավառի Մարաթա գյուղ Մահացել է 1250  թվական Մասնագիտություն Առակագիր Լեզու հայերեն Ազգություն հայ Կրթություն Կիլիկյան Հայաստանի Արքակաղին վանք Գրական ոճեր առակ Ուշագրավ աշխատանքներ «Եզն և Ձի», «Առյուծ և մարդ», «Իմաստուն Զինվոր»

Թաջ Մահալ

Թաջ մահալ` Աշխարի արեղծվածային հրաշալիքներից մեկը ծնված մեծ սիրուց: Թաջ Մահալը Հնդկաստանի ամենահայտնի խորհրդանիշն է: Գտնվում է Ակրա քաղաքում Յամոնա գետի ափին: Թաջ մահալը կառուցվել է 17 դարում մոնղոլական սուլտան Շահ Ջահանի կողմից: Թաջ մահալի կառուցումը սկսվել է 1632 թվականին այն իր գեղեցկությամբ գրավում է յուրաքանչուրին: Շինարարությունը սկսվել է Հնդկաստանի մեծ մոնղոլական արքայատոհմի ջամանակահատվածում: Այն կառուցվել է Շահ Ջահանի կողմից նվիրված իր  կնոչը   և նրանց դժբաղտ սիրուն: Թաջ Մահալը հնդիկներ կողմից համարվում է Բուդայի երկրային տուն: Հնդիկների համար այն սրբություն է: Հնդկաստանի անգլիական գաղութները սկսում են ապստամբություն ուզում են գրավել Ակրա քաղաքը և իշխանությունը վերցնել իրենց ձեռքը սական Շահ Ջահանը երկու տարի տևած պատերազմում հաղթում է բայց սուլթանի համար հաղթանակը դառնում է ողբերգություն: