К основному контенту

Сообщения

Сообщения за ноябрь, 2016

ԵՍ և ՆԱ

ԵՍ և ՆԱ Վերլուծություն Ստեղծագործությունը ինձ դուր եկավ։ Հեղինակը շատ պարզ հասկացրել է թե կյանքում ինչպիսի մարդիկ կան, կան մարդիկ, որոնք չունեն կամքի ուժ ինչպես, որ օրինակը բերված էր <Ես>-ի մեջ և կան մարդիկ, որոնք ունեն կամքի ուժ, որ նպատակ են դնում հասնել մեծ բարցունքների։ Ստեղծագործությունը թույլ էր ՝ թույլ էր նրանով, որ հեղինակը ամեն ինչ պարզ և հասկանալի էր ներկայացրել և կարդացողին մտածելու տեղ չէր թողել։ Ինձ շատ դուր եկավ <Նա> հատվածը։ Դուր եկավ Անտոնիոի կամքի ուժը երբ այտքան ծանր հարվածից հետո նա չթուլացավ և նպատակ դրեց, որ պետք է հասնի մեծ բարցունքների, ինչը չարեց <Ես>-ի միջի տղան։  

Պարույր Սևակ <Առաջին սերը>

Տես այստեղ

Եղիշե Չարենց

Տես այստեղ

Եղիշե Չարենց

Տես այստեղ

Մթնաձոր

Մթնաձոր: Ակսել Բակունց     Մթնաձոր տանող միակ արահետն առաջին ձյունի հետ փակվում է, մինչև գարուն ոչ մի մարդ ոտք չի դնում անտառներում։ Սակայն Մթնաձորում այժմ էլ թավուտ անտառներ կան, ուր ոչ ոք չի եղել: Ծառերն ընկնում են, փտում, ընկած ծառերի տեղ նորն է ծլում, արջերը պար են խաղում, սուլում են չոբանի պես, ոռնում են գայլերը, դունչը լուսնյակին մեկնած, վարազները ժանիքով փորում են սև հողը, աշունքվա փտած կաղիններ ժողվում։ Մի ուրույն աշխարհ է Մթնաձորը, քիչ է ասել կուսական ու վայրի: Թվում է, թե այդ մոռացված մի անկյուն է այն օրերից, երբ դեռ մարդը չկար, և բրածո դինոզավրը նույնքան ազատ էր զգում իրեն, ինչպես արջը մեր օրերում։ Գուցե այդպես է եղել աշխարհն այն ժամանակ, երբ քարածուխի հսկա շերտերն են գոյացել և շերտերի վրա պահել վաղուց անհետացած բույսերի ու սողունների հետքեր։ Հիմա էլ Մթնաձորում մուգ կանաչ մաշկով խլեզներ կան, մարդու երես չտեսած, մարդուց երկյուղ չունեցող։ Պառկում են քարերի վրա, արևի տակ, ժամերով կարող եք նայել, թե ինչպես է զարկում փորի մաշկը, թույլ երակի պես, կարող եք բռնել նրանց

Պարույր Սևակ

Տես Այստեղ